woensdag, februari 13, 2008
Zelf naar Uruzgan gaan levensgevaarlijk en onbetaalbaar
Kan een fotograaf die voor Defensie werkt een prijs voor fotojournalistiek krijgen? De gemoederen lopen hoog op, zo bleek ook tijdens een debat gisteren in Den Haag. Aanleiding voor de verhitte discussie is de commotie die halverwege januari ontstond omdat de jury van de Zilveren Camera een serie foto’s van Nederlandse soldaten in Uruzgan had genomineerd die gemaakt bleek te zijn door legerfotograaf Sjoerd Hilckmann.
Ook gisteravond bleken de meningen sterk verdeeld. Niemand kwam er helemaal uit waar ‘journalistieke onafhankelijkheid’ nu werkelijk voor staat. Want wat is bijvoorbeeld het verschil tussen de foto’s die een embedded fotojournalist maakt en de beelden die een fotograaf in dienst van Defensie schiet?
Fotojournalist Robert Knoth maakte in ieder geval duidelijk dat interessante beelden uit Uruzgan in beide gevallen moeilijk te realiseren zijn. "Ik ben gevraagd naar Uruzgan te gaan. Maar dan mocht ik maar even blijven. Daar heb je niks aan. Dan kan je misschien alleen een rondje rond de moskee fotograferen."
Knoth is niet te spreken over de serie van Hilckmann. "Deze foto’s waren overduidelijk voor Defensie gemaakt. Ik noem dat geen documentaire fotografie. Je ziet in die serie helemaal niets van de stress waar die jongens onder lijden. Maar wel een foto van een soldaat die een strip zit te lezen." Hij vond het onbegrijpelijk dat een veel betere serie foto's die fotojournalist Jeroen Kramer maakte van een Amerikaanse legereenheid niet genomineerd was.
Volgens Joop Veen, directeur voorlichting van het ministerie van Defensie, kunnen de media ervoor kiezen om een fotograaf mee te sturen met de troepen. Een andere optie is dat een journalist zelfstandig gaat met alle risico’s van dien. Knoth noemt als voorbeeld fotojournalist Arnold Karskens. "Hij is wel zelf naar Afghanistan gegaan. Maar dat is levensgevaarlijk en niet te betalen." Knoth vindt het 'stuitend’ dat geen enkele krant in Nederland een eigen fotograaf naar Uruzgan heeft gestuurd. Volgens hem wordt er op redacties te veel bezuinigd. "Maar wat ik nog veel erger vind, is dat er zelfs geen interesse meer bestaat voor een fotoreportage van Nederlanders uit Uruzgan. Als ik met een redactie bel krijg ik te horen: dat verhaal kunnen we niet kwijt. Dat getuigt van een enorm gebrek aan ambitie."
Bron: NRC Handelsblad.
Ook gisteravond bleken de meningen sterk verdeeld. Niemand kwam er helemaal uit waar ‘journalistieke onafhankelijkheid’ nu werkelijk voor staat. Want wat is bijvoorbeeld het verschil tussen de foto’s die een embedded fotojournalist maakt en de beelden die een fotograaf in dienst van Defensie schiet?
Fotojournalist Robert Knoth maakte in ieder geval duidelijk dat interessante beelden uit Uruzgan in beide gevallen moeilijk te realiseren zijn. "Ik ben gevraagd naar Uruzgan te gaan. Maar dan mocht ik maar even blijven. Daar heb je niks aan. Dan kan je misschien alleen een rondje rond de moskee fotograferen."
Knoth is niet te spreken over de serie van Hilckmann. "Deze foto’s waren overduidelijk voor Defensie gemaakt. Ik noem dat geen documentaire fotografie. Je ziet in die serie helemaal niets van de stress waar die jongens onder lijden. Maar wel een foto van een soldaat die een strip zit te lezen." Hij vond het onbegrijpelijk dat een veel betere serie foto's die fotojournalist Jeroen Kramer maakte van een Amerikaanse legereenheid niet genomineerd was.
Volgens Joop Veen, directeur voorlichting van het ministerie van Defensie, kunnen de media ervoor kiezen om een fotograaf mee te sturen met de troepen. Een andere optie is dat een journalist zelfstandig gaat met alle risico’s van dien. Knoth noemt als voorbeeld fotojournalist Arnold Karskens. "Hij is wel zelf naar Afghanistan gegaan. Maar dat is levensgevaarlijk en niet te betalen." Knoth vindt het 'stuitend’ dat geen enkele krant in Nederland een eigen fotograaf naar Uruzgan heeft gestuurd. Volgens hem wordt er op redacties te veel bezuinigd. "Maar wat ik nog veel erger vind, is dat er zelfs geen interesse meer bestaat voor een fotoreportage van Nederlanders uit Uruzgan. Als ik met een redactie bel krijg ik te horen: dat verhaal kunnen we niet kwijt. Dat getuigt van een enorm gebrek aan ambitie."
Bron: NRC Handelsblad.
# posted by Jan-Edward : 16:32
|
|